Overwinteren

Deze zomer ben ik begonnen met wielrennen. Nooit gedacht dat het zo leuk zou zijn! Samen met de meiden van LFC ontdekte ik een nieuwe weggetjes in het mooie heuvellandschap, maakte ik prachtige tochten, werd ik steeds wat handiger met afdalen en verbeterde mijn conditie. Ik voelde me haast Queen of Mountain! Of nu ja, best wel goed bezig, vond ik zelf. Maar opeens waren de zomeravonden afgelopen en nu is het donker als ik uit mijn werk kom. Hoe nu verder? Een winterslaap houden, Netflix aansluiten en terug naar af?

Zoals altijd heeft Manon het antwoord: de wintertraining. Drie uur lang spinnen in een zaaltje, waarbij je voornamelijk in een rustig tempo de basisconditie bijhoudt en zelfs verbetert. Drie uur? In een zaaltje? Is dat niet saai? Jawel, best wel. Geen spannende klimmetjes, mooie holle wegen en weidse uitzichten. Nee, we zitten in een zweterig zaaltje, komen geen meter vooruit en hebben na afloop zadelpijn. Maar het is ook heel gezellig! Samen afzien schept een band en maakt de meest flauwe grapjes leuk. Bovendien neemt Manon je via filmpjes mee naar fietstochten over prachtige bergen in Mallorca, Engeland en Eindhoven. Nou ja, weinig berg in Eindhoven, maar het filmpje was toch leuk. En af en toe is iedereen geheel in zijn eigen wereld, trappend op de maat van de muziek.

Meestal rijdt je in een rustig tempo, maar af en toe mag je los in een demarrage of 'blokje D3', waarbij je probeert een hogere hartslag te bereiken. Ieder bepaalt voor zichzelf wat rustig of intensief is, de training is dus voor fietsers op elk niveau geschikt. Manon legt tijdens het spinnen uit waar het allemaal goed voor is. Door veel te fietsen in een rustig tempo (beetje zweten maar nog wel kunnen praten, door hartslag-fetisjisten ook wel D1 genoemd) krijg je een betere basisconditie. Je lichaam leert effectief om te gaan met zuurstof en energie. Zo kun je dus straks lange tochten maken door het heuvelland en wordt die Amstel Gold Race een eitje. Door de korte intervallen met een hoge intensiteit leert je lichaam juist verzuring uit te stellen en sneller te herstellen van een inspanning. Hierdoor klim je dus makkelijker de Keutenberg op en eenmaal boven kom je weer sneller op adem.

Want daar doen we het voor. Al zwetend, lachend en vloekend hopen we in het voorjaar met meer plezier naar buiten te kunnen voor het echte werk. Dan gaan we bergen verzetten, of liever nog: op fietsen. En als directe beloning voor onze harde werken is er die heerlijke nacht slaap na afloop van de training. Want o, wat voelt het goed als je je zere achterwerk en vermoeide benen ontspant in bed. De dromen komen vanzelf als je je ogen sluit: soepel demarreer je en fiets je met speels gemak de berg op, terwijl de zon je benen bruint, je uitziet over bloemige weiden en de vogels je toezingen. Op naar het voorjaar!